Rozdział 12

Obudził mnie delikatny pocałunek w czoło. Uśmiechnęłam się lekko i mocniej wtuliłam się w Maćka.

- Wstawaj Śpiąca Królewno. – Znowu pocałował mnie w czoło jednocześnie zrzucając ze mnie kołdrę.

- Ej, co to ma być? – Krzyknęłam układając się w pozycji embrionalnej, aby jak najmniej ciepła uciekło.

- Ktoś musi śniadanie zrobić. -  Powiedział Muzaj całując mnie w nos.

- Możesz sobie pomarzyć. – Odsunęłam jego twarz od mojej. - A teraz oddaj mi kołdrę.

- Oddam ci, kiedy obiecasz mi, że zrobisz śniadanie. – Powiedział krzyżując ręce na piersi. W tym momencie w mojej głowie narodził się złowieszczy plan.

- Obiecuję ci, że zrobię śniadanie… - Usiadłam na łóżku. – Jak mnie złapiesz. – Powiedziałam i wybiegłam z pokoju. Maciek zaczął biec za mną. Prawie mnie złapał, ale uciekłam za kanapę. Od Muzaja aktualnie oddzielał mnie stolik i fotel. Kiedy ja poruszyłam się w prawo Maciek zachowywał się jak moje odbicie lustrzane. Raz kozie śmierć. Wzięłam głęboki wdech i pobiegłam do kuchni. Niestety to był błąd. Atakujący złapał mnie w pasie i podniósł do góry.

- Teraz już mi nie uciekniesz. – Przerzucił mnie przez ramię, a chwilę później rzucił na kanapę. – Co teraz powiesz? – Spytał starając się wyrównać swój oddech. Ja próbowałam zrobić to samo. W tym momencie ktoś zapukał do drzwi.

- Powiem, że muszę iść otworzyć. – Powiedziałam, nadal ciężko oddychając.

- Nie otwieraj. Jest tak przyjemnie. – Powiedział i położył się na mnie przyciskając mnie do kanapy.

- A może to coś ważnego? – Spytałam próbując wyswobodzić się z jego silnego objęcia.

- No dobra. – Zgodził się zrezygnowany i wypuścił mnie ze swoich ramion. Szybko wstałam i tanecznym krokiem podeszłam drzwi, które sprawnym ruchem otworzyłam.

- Cześć! Słuchaj mamy sprawę... – Pliński spojrzał na mnie i zamilkł. – Nie przeszkadzamy?

- Nie, czemu? – Plina tylko spojrzał na mnie nie mogąc obrać w słowa tego, co chciał powiedzieć. Dopiero wtedy zrozumiałam o co mu chodzi. Zasapana, z potarganymi włosami i w bluzie Maćka. A to zboczeńcy. – To nie jest to co myślisz.

- Magda, gdzie są moje spodnie? – Krzyknął Maciek ze swojej sypialni, a ja tylko zaczęłam się śmiać.

- Jesteś pewna tego, co powiedziałaś? – Spytał Bąku starając się powstrzymać swój chichot.

- Znalazłem! – Oznajmił wszystkim Muzaj, na co Skrzaki wybuchnęli śmiechem.

- Nieźle zaszaleliście, skoro Maciuś nie mógł znaleźć spodni. – Podsumował nas Winiar, a ja spojrzałam na niego zabójczym wzrokiem.

- Przymknij się. – W tym momencie podszedł do nas atakujący.

- O, cześć chłopaki. Po co przyszliście? – Spytał nie rozumiejąc, czemu ja i siatkarze ledwo powstrzymujemy nasz rechot.

- Na początku mieliśmy jeden powód, teraz mamy dwa. – Wszyscy spojrzeliśmy na Winiara pytająco. – Pierwszy taki, że Resoviacy zaprosili nas na imprezę halloweenową po meczu.

- A drugi? – Spytał zaciekawiony Muzaj.

- Wszystkiego najlepszego na nowej drodze życia. – Powiedział przytulając mnie, a następnie Maćka.

- Ale o co chodzi? – Zadziwił się atakujący i spojrzał na mnie pytająco.

- Wszyscy tutaj zgromadzeni twierdzą, że jesteśmy parą. – Odparłam po czym schowałam twarz w dłoniach.

- Jak to? – Maciek nadal nie potrafił zrozumieć tej sytuacji.

- Przecież już nawet skonsumowaliście wasz związek. – Powiedział Daniel wskazując na mnie.

- Co zrobiliśmy?! – Zdenerwował się atakujący. - Po pierwsze nic nie skonsumowaliśmy, bo nie jesteśmy razem. A po drugie, nawet jeśli, to nie jest wasza sprawa. O co chodzi z tą imprezą z Resoviakami?

 - Igła organizuje po meczu u siebie w mieszkaniu imprezę z okazji halloween i zaprosił całą Skrę. – Powiedział, chyba lekko wystraszony, Winiarski.

- Kiedy? – Dopytywał się Maciek chłodnym głosem.

- Napisał do mnie wczoraj i kazał mi wszystkim przekazać, także chodzę po wszystkich i przekazuję. – Oznajmił Michał zachowując się jak świadek Jehowy.

- A to twoi ochroniarze? – Wskazałam na drugiego Michała i na Daniela.

- Nie, to jakieś przybłędy się przyplątały. Nie mogłem ich zostawić na pastwę losu. Mam za miękkie serduszko. – Powiedział przyjmujący rozczulając się nad siatkarzami.

- Biedny Misiek. – Powiedziałam i przytuliłam Winiara. Po chwili się odsunęłam.

- Ej, ja jestem naprawdę bardzo biedny. – Zaprotestował Michał. - I taki samotny.

- Samotny? Ciekawe co na to Dagmara i Oliwier. – podsumował go Maciek.

- Nic. Dobra, musimy lecieć. Pamiętajcie o imprezie! – Krzyknął Winiar i razem z Plińskim i Bąkiewiczem opuścili mieszkanie atakującego.

- To co będzie z tym śniadaniem? – Spytał zacierając dłonie.

- No dobra. – Powiedziałam zrezygnowana. – Co chcesz?

- Myślę, że jajecznica będzie idealna. – Uśmiechnął się i pogłaskał po brzuchu.

- Czy ja dobrze słyszałem? Ktoś powiedział jajecznica? – Do salonu przyszedł zaspany Kłos i pocierając oczy opadł na fotel.

- Tak, Magda powiedziała, że nam zrobi. – Kiwnęłam tylko głową uśmiechając się sztucznie i weszłam do kuchni. Zajrzałam do lodówki.

- Chodźcie tu na chwilę. – Zawołałam siatkarzy do siebie.

- O co chodzi? – Spytał Muzaj błyskawicznie pojawiając się w drzwiach kuchennych.

- Kucharzem dobrym to ja może jestem, ale nie czarodziejem! Jak mam niby zrobić jajecznicę? Ze światła przyprawianego powietrzem?

- Zrozumiałem. Karolu, idziemy do sklepu po jajka. – Wskazał gestem ręki drzwi wyjściowe. – A ty nigdzie nie wychodź. – Zwrócił się do mnie. – Nie chcę, żebyś znowu mi się zgubiła.

- Dobrze. – Przewróciłam oczami. – Idźcie już. – Powiedziałam, a po chwili usłyszałam dźwięk zamykanych drzwi. Nie wiedziałam co ze sobą zrobić. Od zawsze nie cierpiałam zostawać sama w domu. Cicho, każdy dźwięk jest podejrzany. Wolnym krokiem przeszłam do salonu i opadłam na fotel. W zasięgu mojego wzroku leżał telefon. Przez pięć minut biłam się z myślami. Wziąć ten telefon czy nie? W końcu padło na odpowiedź twierdzącą. Trzymając urządzenie w ręku przeszłam z salonu do sypialni Maćka i w podniosłam z szafki kartkę z numerem Zibiego. Napisać czy nie? Po paru chwilach, znowu wybrałam odpowiedź „tak”. Szybko napisałam: Hej, tu Magda ;) Pamiętasz mnie jeszcze?, po czym, z bijącym sercem, wcisnęłam „wyślij”. Co ty kobieto zrobiłaś? Przecież on na pewno cię nie pamięta! Trudno, czasu nie cofnę. Weszłam do kuchni, żeby napić się wody, wcześniej rzucając telefon na kanapę. Aż podskoczyłam, kiedy usłyszałam dźwięk przychodzącej wiadomości. Z bijącym sercem podbiegłam do telefonu i otworzyłam esemesa:

Jasne, że pamiętam ;) Jak mógłbym zapomnieć kogoś takiego jak Ty? Bałem się, że nie napiszesz…

Byłam w szoku. Bartman mnie pamięta? I jeszcze bał się, że nie napiszę?! To musi być sen! Zamknęłam oczy, aby po chwili znowu je otworzyć. Słowa cały czas były na wyświetlaczu. Wzięłam głęboki oddech i drżącymi rękoma odpisałam:

Cieszę się, że mnie pamiętasz ;) Co słychać u Ciebie?

Odłożyłam telefon na stolik, a sama opadłam na kanapę i zamknęłam oczy. Przez następne dwie minuty oddychałam głęboko, starając się opanować emocje. Po chwili przyszła odpowiedź:

Może być ;) Chociaż chciałbym się z Tobą zobaczyć..

Moje serce znowu zaczęło bić z niesamowitą prędkością, a uspokojony przed chwilą oddech znowu przyśpieszył. Wtedy usłyszałam skrzypienie drzwi, a następnie Maćka:

- Jesteśmy! Szykuj patelnię! – Krzyknął i poszedł odłożyć zakupione produkty do kuchni. Ja w tym czasie odpisałam Zbyszkowi:

Dlaczego? Przecież widzieliśmy się jakieś 10 minut

- Magda.. – Usłyszałam szept tuż przy swoim prawym uchu. – To dla ciebie. – Powiedział Maciek i wręczył mi śliczną czerwoną różyczkę.

- Dziękuję. – Powiedziałam i rzuciłam mu się na szyję. – Z jakiej to okazji?

- Po prostu za to, że jesteś. – Powiedział i pocałował mnie w policzek.

- Jeszcze raz dziękuję. – Teraz to ja pocałowałam atakującego w policzek. – Tobie też dziękuję! – Krzyknęłam do idącego do łazienki Karola i wysłałam mu buziaka w powietrzu, po czym poszłam do kuchni. – Dwadzieścia jajek starczy? – Spytałam się siedzącego w salonie Muzaja.

- Powinno.. – Odparł. – Może ci w czymś pomóc?

- Nie dziękuję. – Odpowiedziałam w tym samym momencie, w którym przyszedł esemes:

Utkwiłaś mi w pamięci ;) Jeszcze nie spotkałem tak niesamowitej dziewczyny jak Ty ;D Chyba mogę nawet powiedzieć, że się za Tobą stęskniłem..

Z mojej ręki wypadło jajko i rozbiło się na podłodze.

- Nic ci nie jest? – Krzyknął z salonu Muzaj.

- Nie. – Odpowiedziałam trzęsącym się głosem. Kiedy przeczytałam wiadomość po raz kolejny dopiero zrozumiałam jego treść. Zibi się za mną stęsknił? Uderzyła mnie fala gorąca, kiedy przyszedł kolejny esemes:

Pośpieszyłem się z tymi wyznaniami… Przepraszam… Będziesz w środę na meczu i imprezie? ;)

Ogarnij się dziewczyno! Krzyknęłam w myślach. Po chwili, już opanowana opisałam Zibiemu:

Na meczu może będę ;) Nie wiem, co ze szkołą ;c

Wbiłam jajka na patelnie uprzednio sprzątając to z podłogi. Nakładałam właśnie chłopakom ogromną porcję i sobie malutką, kiedy dostałam odpowiedź od ZB9:

Szkoła nie zając – nie ucieknie :P A czemu nie będzie Cię na imprezie?:(

Uśmiechnęłam się tylko i zaniosłam chłopakom jajecznicę, po czym usiadłam przy stole.

- Smacznego! – Krzyknęliśmy razem w tym samym momencie i wybuchliśmy śmiechem. Po opanowaniu się siatkarze zabrali się za pałaszowanie śniadania, a ja odpisałam Zbyszkowi:

Przecież to Wasza impreza. Impreza siatkarzy. Nie będę się wpraszać ;)

Odpowiedź przyszła błyskawicznie:

Przestań ;) Właśnie zostajesz oficjalnie zaproszona na imprezę po meczu ;) Nie przyjmuję odmowy :D

Zaśmiałam się, a siatkarze spojrzeli na mnie pytająco. Nic nie odpowiedziałam tylko z uśmiechem na ustach sprzątnęłam brudne talerze.

- Panowie, ja nie zmywam! – Powiedziałam kładąc się na kanapie i zabrałam się za odpisywanie Zibiemu:

Dziękuję ;) W takim razie będę na pewno :D

- Ja też nie! – Krzyknął Maciek i usiadł na zagłówku kanapy.

- Czy ja zawsze muszę być ten poszkodowany? – Powiedział smutny Kłos i szurając nogami poszedł do kuchni.

- Nie martw się! Następnym poszkodowanym będzie Maciek! – Pocieszyłam go, a chwilę później dostałam kolejnego esemesa od Bartmana:

Nie mogę się doczekać ;) Jakbyś przyjechała wcześniej zapraszam na nasz trening ;D Poznasz chłopaków :)

- Posuń się. – Powiedział Muzaj starając się położyć na kanapie.

- Chyba śnisz! – Zbulwersowałam się. – Nie mam zamiaru leżeć jak sardynki w puszce, ja miałam odpocząć!

- No dobra.. – Atakujący przewrócił oczami, a ja napisałam kolejną wiadomość:

Jasne ;) Dzięki za wszystko :D To do środy :)

- Z kim tak romansujesz? – Spytał zaciekawiony Maciek starając się przeczytać treść mojego esemesa.

- A co ty taki ciekawski? – Spytałam chowając telefon do kieszeni. – Nie z tobą, także nie powinno cię to interesować. – Pokazałam mu język i zaczęłam czytać wiadomość od ZB9:

Pa pa :*

Po raz kolejny dzisiejszego dnia jak głupia zaczęłam się uśmiechać do telefonu. Ja go chyba kocham. Muzaj w tym czasie poszedł do Kłosa. Wiedziałam, że coś knują, ale nie obchodziło mnie to.

- Magda! Wychodzimy! -  Krzyknął Karol rzucając mi moją kurtkę.

- Gdzie? – Spytałam zdziwiona, ale posłusznie wstałam, założyłam adidasy i wyszłam z mieszkania wypchnięta przez chłopaków.

- Niespodzianka. – Odparł Karol i poszliśmy do samochodu.

~~~~~~~~~~

Po pierwsze: przepraszam Was za to coś wyżej ;c Ostatnio wszystko mi się sypie...
Po drugie: przepraszam za zaległości w Waszych blogach (nie działa mi internet ;c ten rozdział dodaję od koleżanki) i obiecuję, że niedługo je nadrobię ;)
Po trzecie: jeśli chcecie być informowani na bieżąco napiszcie adres, gdzie mam informować pod tym postem ;D
Po czwarte: brakuje mi ostatnio weny i potrzebuję motywacji, dlatego nowy rozdział pojawi się dopiero, kiedy pod tym będzie 20 komentarzy ;)
Pozdrawiam ;*

P.S. Dziękuję za ponad 3 tys. wyświetleń :D przypominam, że nadal możecie zadawać mi pytania :P Nawet te bardzo prywatne xD Odpowiem w następnym poście ;)