Rozdział 13

Po chwili jechaliśmy już autem w nieznanym dla mnie kierunku.

- Gdzie jedziemy? – Spytałam, ale odpowiedziała mi cisza. – No proszę.. Powiedzcie. – Zrobiłam słodkie oczka i spojrzałam na atakującego.

- Ale wtedy nie będzie niespodzianki. -  Westchnął Maciek. - Madziu, wytrzymasz, za dwie minuty będziemy. – Pocałował mnie w czubek głowy. - Zrób to dla mnie
.
- No dobrze. – Poddałam się i przez resztę drogi siedziałam cicho, cały czas będąc objęta długim ramieniem Muzaja. Chyba trochę za dużo tych buziaków i tego przytulania jak na przyjaźń. Po chwili Karol zaparkował samochód, a ja zdezorientowana zaczęłam rozglądać się dookoła. Zauważyłam stojącą pod drzewem wysoką szatynkę. Uśmiechnęłam się leciutko i podbiegłam w jej kierunku.

- Ola? Co ty tu robisz? – Spytałam zdziwiona całując ją w policzek na powitanie.

- Zostałam zaproszona przez Karola. Przecież to ma być podwójna ra.. – Kłos zamknął jej usta pocałunkiem.

- Idziemy? – Spytał, kiedy w końcu po paru długich chwilach oderwał się od swojej dziewczyny.

- Jasne. –Odpowiedziałam i weszliśmy do ogromnego budynku, który okazał się być.. basenem! – Przecież ja nawet nie mam kostiumu. – Odparłam smutno.

- Wszystko jest, spokojnie. – Maciek podał mi torbę. – A teraz zmykajcie do szatni, czekamy w wodzie. –Uśmiechnęłam się tylko i razem z Olą poszłyśmy się przebrać. W szatni okazało się, że mój kostium jest żółto-czarny!

- Widzę, że fanka Skry pełną parą. – Zażartowała przykrywając swoje bikini ręcznikiem.

- Pierwszy raz widzę ten kostium na oczy, Maciek mi kupił. – Powiedziałam zamykając szafkę i zakładając japonki.

- Ma gust. I nawet rozmiar znał. – Skomentowała związując swoje przepiękne włosy w kucyka i chowając je pod czepek koloru bikini.

- Sugerujesz coś? – Spytałam i spojrzałam na nią wściekłym wzrokiem.

- Ja? Nigdy. – Zaczęłyśmy się śmiać jak nienormalne. Chyba obie lubimy grać przed ludźmi i ich nabierać. Wydaje mi się nawet, że możemy zostać przyjaciółkami. – Idziemy? – Kiwnęłam tylko głową na potwierdzenie i wyszłyśmy z szatni.

- Widzisz gdzieś chłopaków? – Spytałam rozglądając się. Ola zaprzeczyła kiwnięciem głowy.

- Tam są! – Krzyknęła przyszła pani Kłos i wskazała basen olimpijski. Po raz kolejny dzisiejszego dnia dostałam ataku śmiechu, kiedy zobaczyłam środkowego i atakującego. Maciek miał na sobie czepek w spidermana, a Karol w Hello Kitty. Ratownicy spojrzeli na mnie jak na narkomankę pod wpływem, a matki zaczęły odsuwać ode mnie swoje dzieci. Przynajmniej będzie spokój.

- Zimna woda? – Spytałam Muzaja po uspokojeniu się.

- Nie wiem. – Odpowiedział mocząc palec wskazujący w wodzie, a następnie przesunął nim po mojej nodze. Przez moje ciało przeszły ciarki, ale po chwili się opanowałam.

- Jak nie wiesz, przecież w niej siedzisz. – Odparłam podchodząc do krawędzi basenu.

- Sama się przekonaj. – Powiedział Muzaj i wciągnął mnie do wody.

- Zimna! – Krzyknęłam i wskoczyłam na Maćka, aby mieć jak najmniejszy kontakt z lodowatą wodą.

- Ej, spokojnie małpko, przecież nie zamarzniesz. – Powiedział atakujący, ale nie zepchnął mnie, tylko ułożył sobie na plecach. Wzdrygnęłam się, kiedy jego mokre od lodowatej wody ręce dotknęły mojego ciała.

- Nie byłabym tego taka pewna. -  Odparłam przytulając się do atakującego, aby nie ześlizgnąć się i nie w paść do wody. - Gdzie Kłosiki? – Dodałam po chwili rozglądając się po basenie.

- Tam szaleją. Idziemy do nich? – Nie czekając na moją odpowiedź, Muzaj zaczął iść w kierunku zakochanej pary. Iść nie płynąć. Ale przecież ja ma się wzrost wielkoluda to i w basenie o głębokości dwóch metrów można chodzić.           

 W basenie szaleliśmy prawie trzy godziny. Nurkowanie, pływanie, niedozwolone skakanie do wody, chlapanie się, podtapianie dla żartów. Myślę, że nie ruszymy się przez jakiś tydzień, a chłopcy mają mecz w środę. Mam nadzieję, że dadzą radę.

Po basenie Muzaj i Kłos zaprosili nas do pizzerii. Usiedliśmy przy stoliku cały czas śmiejąc się z naszych przygód na basenie.

- Pamiętacie zjeżdżalnie? – Spytała Ola zasłaniając usta kartą dań, aby jej śmiech nie był aż tak bardzo słyszalny na Sali.

- Jasne, że tak. – Potwierdziłam jej słowa. - Nie powiem, kto się bał. – Spojrzałam znacząco spoglądając na Karola.

- Bo ta zjeżdżalnia była taka wąska! –Zaprotestował. Brakowało tylko tego charakterystycznego tupnięcia nóżką. - Bałem się, że się zaklinuję, a wtedy nie mógłbym zrobić tego. – Powiedział i zaczął mnie łaskotać.

- Kłos..! Przestań natychmiast! – Wykrzyczałam przez śmiech, a ludzie w pizzerii zaczęli się na nas dziwnie patrzeć.

- Przestanę jak poprosisz. – Powiedział, ale chyba nie miał zamiaru przerwać moich tortur.

- Karolku mój kochany puścisz mnie? – Karol postawił mnie, ale nie wypuścił mnie ze swoich objęć, tylko nastawił swój policzek. Kiedy dałam mu buziaka puścił mnie i porwał w swoje ramiona Olę. Zaczęli się namiętnie całować, ale po chwili musieli przerwać, gdyż pojawił się kelner.

- Co dla państwa? – Spytał wyciągając z kieszeni plik karteczek i pstryknął długopisem.

- My poprosimy dużą hawajską. – Powiedziała szatynka nie pytając o zdanie swojego chłopaka.

- A my? – Spytał Muzaj i spojrzał na mnie pytająco.

- Ja margaritę. – Powiedziałam zamykając kartę.

- W takim razie dużą margaritę i cztery cole. – Kelner zapisał wszystko i poszedł złożyć zamówienie, a my grzecznie siedzieliśmy przy stoliku i czekaliśmy na pizze. Nagle Maciek wybuchnął niepohamowanym śmiechem.

- Co ci się stało? – Spytałam również chichocząc, ponieważ atakujący ma bardzo zaraźliwy śmiech, a ja jestem bardzo podatna na takie rzeczy.

- Przypomniała mi się mina tego ratownika. – Powiedział łapiąc oddech pomiędzy wybuchami śmiechu.

- Faktycznie, to musiał być dla niego szok! W końcu nie codziennie ze zjeżdżalni wychodzą cztery osoby, z czego dwie to wielkoludy. – Powiedziała Ola i pocałowała środkowego w policzek pochylając się nad stolikiem, ponieważ usiadła koło mnie, a siatkarze naprzeciwko nas.

- Szczególnie, że te wielkoludy przytulały się tak mocno do siebie, że kartki papieru nie można by wcisnąć pomiędzy nich. – Powiedziałam również śmiejąc się w najlepsze. Jeszcze trochę, a będę miała lepszy kaloryfer na brzuchu niż Kłosik!

- A właśnie, miałam się spytać. Kiedy ślub? – Spytała Aleksandra patrząc na zdezorientowanych Skrzaków.

- Mogę być świadkową? – Powiedziałam i przybiłyśmy obie z Olą żółwika.

- Ej, ja się tak nie bawię! Kochanie wychodzimy. – Powiedział Maciek i wziął Karola za rękę, a ja nie mogąc opanować śmiechu położyłam głowę na ramieniu dziewczyny Kłosa, aby choć trochę stłumić mój chichot. W tym momencie do naszego stolika podszedł kelner, który spojrzał na nas dziwnie, szybko położył na stole nasze zamówienie życząc smacznego i oddalił się od naszego stolika prawie biegnąc. Przez chwilę byliśmy w szoku, ale po chwili znowu wybuchnęliśmy śmiechem.

Konsumpcja pizzy przebiegła już spokojnie. Oczywiście, jeśli słowem „spokojnie” można nazwać rozpoczęcie bitwy na jedzenie i wyrzucenie z lokalu. Nie mogąc opanować śmiechu poszliśmy do samochodu.

- Nie wróżę naszej przyszłości w tym lokalu. – Podsumował nasz wybryk Karol wsiadając do swojego renault.

- Oj tam, oj tam. Przynajmniej ludzie się pobawili i oderwali od szarej codzienności. – Powiedział atakujący zapinając pasy. W tym czasie Kłos odpalił silnik i zostawiliśmy w tyle pizzerię, do której mamy dożywotni zakaz wstępu.

Karol odwiózł nas do domu, a sam pojechał do Oli. Ledwo doczołgaliśmy się z Maćkiem do windy, a przekroczenie progu mieszkania było dla nas jak wejście na szczyt Mount Everest. Padnięta opadłam na kanapę. Po chwili poczułam wibrację w mojej kieszeni. Wyjęłam telefon i odczytałam wiadomość, która jak się okazało była od Zibiego:

Jak się czuje Ola? To musiał być dla niej szok! A z Tobą jak?

Nie rozumiałam o co mu chodzi. Zdziwiłam się, że w ogóle zna dziewczynę Kłosa. Weszłam do kuchni, nalałam po szklance soku sobie i Maćkowi i odpisałam Zbyszkowi:

Przepraszam, ale nie za bardzo wiem o co chodzi.

Podałam Muzajowi szklankę i opadłam zmęczona na fotel. Ten grzecznie podziękował i położył się na kanapie. Zamknął oczy i zaczął oddychać głęboko. Zapatrzyłam się na jego falującą klatkę, ale oderwałam od niego wzrok, kiedy dostałam esemesa od Bartmana:

Wejdź na facebooka, a wszystkiego się dowiesz. Wszystkie plotkarskie serwisy o tym trąbią.

- Macie tu Internet? – Spytałam atakującego, który chyba już zaczął usypiać.

- Jasne. – Powiedział podając mi laptopa, po czym poszedł pod prysznic. Ja w tym czasie szybko zalogowałam się na facebooka i zaczęłam czytać wszystko po kolei.

- Ale numer!

~~~~~~~~~~~~~~

Witam Was 13 rozdziałem ;) Oby trzynastka nie okazała się pechowa :P
Zaskoczyliście mnie tym, że tak szybko napisaliście tyle komentarzy. Mam wyzwanie - dacie radę 30? Kolejny rozdział dodam dopiero w następnym tygodniu, ponieważ jutro i w piątek zakończenie, a potem wyjeżdżam na Mazury, a tam internetu nie mam.
Odpowiadając na pytanie: mój wiek to dokładnie 15 lat i 159 dni :P
Pozdrawiam Was serdecznie ;*
P.S. Mam prośbę. Moglibyście odwiedzić tego bloga i skomentować? ;) Brakuje tylko jednego komentarza, aby dziewczyna dodała nowy rozdział :D Z góry dziękuję ;)