Rozdział 14

- Co jest? – Spytał atakujący lekko unosząc głowę i spojrzał się na mnie jednym okiem. Drugie miał zamknięte.

- Czemu mi nie powiedziałeś? – Splotłam ręce na piersi i posłałam Muzajowi gniewne spojrzenie, jednak po chwili wybuchłam niepohamowanym śmiechem.

- Ale o co chodzi? – Nie odpowiedziałam tylko podałam Maćkowi laptopa.

- Pierwsza gejowska para wśród siatkarzy? – Przeczytał nagłówek. - Co to kurwa jest?! – Spojrzał na mnie pytająco.

- Czytaj dalej. – Poleciłam Muzajowi, który zaczął czytać na głos:

- Zawodnicy Skry Bełchatów Karol Kłos i Maciej Muzaj są parą! Jak donoszą nasi informatorzy, zakochani najpierw urządzili sobie randkę na basenie, podczas której wymieniali się czułościami, a następnie udali się do pizzerii, gdzie cały czas trzymali się za rękę. Czy to jedyna taka siatkarska para czy jest ich więcej? W końcu wspólny prysznic po meczu o czymś świadczy. Niestety na razie tego nie wiemy, ale dowiemy się na pewno. Tymczasem życzymy zawodnikom Skry wszystkiego najlepszego na nowej drodze życia.

- Myślę, że ilość waszych fanek drastycznie się teraz zmniejszy. – Podsumowałam artykuł i znowu wybuchłam śmiechem.

- Błagam cię, powiedz, że to żart. – Powiedział Maciek oddając mi laptopa.

- A co ja mogę? Ja przecież tego nie napisałam. – Odłożyłam komputer na stolik. – Gdybym ja to napisała, to przecież dodałabym coś o sobie.

- Może teraz stanę się bardziej sławny? – Zaśmiał się Maciek. - A tak na serio, trzeba naradzić się z Kłosikami jak to odkręcić. A teraz spać, bo jutro czeka cię ciężki dzień. Dobranoc. – Pocałował mnie w czoło i wygonił do łazienki. Wzięłam szybki prysznic i poszłam do salonu, gdzie miałam spać. Jednak zamiast pustej kanapy zastałam leżącego na niej Muzaja i pochrapującego sobie w najlepsze.

- Maciek… - Wyszeptałam głaskając go po głowie. - Maciek wstawaj. – Powiedziałam głośniej, ponieważ atakujący nawet nie drgnął. - Maciek no! – Krzyknęłam mu do ucha.

- O co chodzi? – Spytał zaspany nie otwierając nawet oczu.

- Złaź z tej kanapy, bo ja chcę spać. – Uderzyłam go leżącą na podłodze poduszką. – A wy macie mecz i musisz się wyspać.

- Oj, chodź tutaj. – Złapał mnie w pasie i położył na sobie obejmując mnie ramieniem.

- Maciek, puść mnie. – Starałam się wyswobodzić z jego objęcia, ale jego silne ramiona nie pozwalały mi nawet na lekki ruch.

- Cicho! Śpij. – Jakimś cudem zasłonił mi usta dłonią

- Ale Maciek… - Zaprotestowałam ale atakujący już spał, co udowodnił cichym pochrapywaniem. Trudno, dzisiaj nie śpię. Mam nadzieję, że Kłos szybko wróci i mnie uratuje. Co by tu porobić? Starając się zachowywać jak najciszej wyjęłam telefon i napisałam do Zibiego:

Dzięki za informację, ale to tylko plotki ;)

Jesteś tego pewna? Zdjęcia mówią same za siebie :P

Jestem, byłam tam z nimi ;D

W takim razie zwracam honor ;D Co słychać? I czemu jeszcze nie śpisz?

Powiedzmy, że mam niewygodne łóżko xD Wszystko jest ok. ;) A co u Ciebie?

Tak sobie…;/

A co się dzieje?

Pokłóciłem się z Asią i idę nachlać się do baru

Ani mi się waż!!! Niedługo masz mecz, nie możesz pić!

A kto mi zabroni?

Ja! Mówiłeś, że mnie lubisz, więc zrób to dla mnie…

Dobrze, dla Ciebie wszystko :D

Cieszę się ;D Mogę wiedzieć, czemu pokłóciłeś się z Asią? ;)

Nawet nie wiem… Ona ostatnio jest jakaś inna ;/

Na pewno wszystko się ułoży ;D Dajcie sobie trochę czasu ;)

Dzięki za wszystko :) Nie mogę się doczekać środy :D :D :D

Ja też ;)

Popisaliśmy jeszcze trochę o życiu, o różnych naszych przygodach, poznaliśmy się trochę. Około trzeciej nad ranem usłyszałam dźwięk kluczyka przekręcanego w drzwiach. Ktoś wszedł do mieszkania uprzednio z głośnym hukiem zdejmując nuty. Nagle oślepiło mnie światło.[i]

- Zgaś to! – Krzyknęłam zasłaniając oczy dłonią.

- Magda? Czemu nie śpisz? – Spytał Kłos. - I czemu leżycie na kanapie? – Kąciki jego ust zaczęły drgać, aby w końcu utworzyć charakterystycznego banana.

- Nie pytaj, tylko pomóż mi się stąd wydostać. – Wyciągnęłam ręce w jego kierunku.

- A mogę najpierw zrobić zdjęcie? – Spytał retorycznie, po czym wyjął telefon i po chwili usłyszałam charakterystyczne kliknięcie.

- Mało ci na dzisiaj kompromitujących zdjęć? – Schowałam twarz w dłoniach i zamknęłam oczy.

- Jakich zdjęć? – Spytał zdziwiony Kłos przerywając na moment podziwianie jego najnowszego dzieła.

- Widzę, że jesteś niedoinformowany. Odpal laptopa to zobaczysz. – Wskazałam na urządzenie leżące na stole.

- O kurwa! – Krzyknął Karol po przeczytaniu artykułu.

- Ciszej, bo go obudzisz. – Powiedziałam głaszcząc Maćka po głowie, ponieważ zaczął się przebudzać.

- Maciek to duży chłopak, nic mu się nie stanie. – Machnął ręką. - A co do tego – wskazał na artykuł – trzeba to jakoś odkręcić. I chyba nawet wiem jak.

- Jak? No powiedz. – Spojrzałam na niego wyczekująco.

- Niedługo zobaczysz, a teraz spać. Dobranoc. – Posłał mi buziaka w powietrzu i poszedł do swojej sypialni.

- Ej, miałeś mi pomóc. – Krzyknęłam za nim, ale odpowiedziało mi tylko trzaśnięcie drzwiami. - Dzięki. – Powiedziałam i po raz kolejny starałam się wyswobodzić z uścisku Maćka. Na całe szczęście atakujący rozluźnił trochę ramiona i udało mi się wyślizgnąć. Wzięłam poduszkę z podłogi, usiadłam na fotelu i po przykryciu się kocem odpłynęłam w krainę Morfeusza.

Obudził mnie przeklęty budzik. Witamy poniedziałek! Chłopcy jeszcze spali, więc starałam się wykonywać wszystkie czynności jak najciszej. Wzięłam szybki prysznic, ubrałam się, spakowałam potrzebne dokumenty i wyszłam z mieszkania. Zamknęłam drzwi na klucz, aby nikt ich nie ukradł i udałam się w stronę przystanku. Na miejsce wpadłam równo z autobusem. Szybko do niego wskoczyłam, zajęłam miejsce i założyłam słuchawki, z których poleciała piosenka. Po godzinie przesiadka z jednego autobusu do drugiego i kontynuowanie jazdy.

Podróż minęła mi szybko. Wysiadłam z pojazdu i udałam się do celu mojej dzisiejszej wizyty. Wyjęłam telefon i zaczęłam pisać do Bartmana. Nagle poczułam uderzenie, straciłam równowagę i wylądowałam na chodniku. Poczułam silne pieczenie po wewnętrznej stronie prawej dłoni. Podniosłam się z ziemi i spojrzałam na rękę. Miałam zdartą skórę na całej dłoni. Kurwa! Zaczęłam na nią dmuchać, aby pieczenie było choć troszkę słabsze. Dopiero wtedy zorientowałam się, że przecież w tej ręce miałam telefon. Rozejrzałam się dookoła aż natknęłam się na moją komórkę, a raczej to co z niej zostało. Moje urządzenie leżało metr dalej roztrzaskane w drobny mak. Miło się rozpoczyna moja wizyta w Warszawie. Zebrałam szczątki mojego telefonu, schowałam je do torebki i poszłam w kierunku szkoły. Po paru minutach marszu byłam już na miejscu. Przeskakując po dwa schodki weszłam do budynku. Na szczęście trwały lekcje, więc nie spotkałam nikogo znajomego. Nie miałam ochoty na tłumaczenie się czemu mnie nie było, czemu się przenoszę itp. Podeszłam do sekretariatu i leciutko zapukałam. Po chwili usłyszałam „proszę”, więc weszłam do środka.

- Dzień dobry. Ja w sprawie dokumentów potrzebnych do zmiany szkoły.

- Dzień dobry. Proszę poczekać chwilę. – Pani sekretarka poszła do drugiego pomieszczenia po papiery, a ja zaczęłam się rozglądać po sekretariacie. Szafki uginające się pod ilością dokumentów, przestarzały komputer. – Jestem. Proszę bardzo o to pani dokumenty. Proszę tylko tu podpisać. – Podała mi długopis i wskazała miejsce, w którym muszę uwiecznić moje imię i nazwisko. W tym momencie w całej szkole rozległ się dźwięk dzwonka. No nie! Podpisałam się szybko, zgarnęłam papiery do torby i wypowiadając „do widzenia” wybiegłam z pomieszczenia. Na moje nieszczęście wszyscy opuścili już swoje klasy, ale na razie nikt nie zwracał na mnie najmniejszej uwagi. Kiedy przekroczyłam próg szkoły odetchnęłam z ulgą. Udało się!

- Gdzie się tak śpieszysz? – Usłyszałam za sobą dobrze mi znany głos.

---

[i] Na usta cisną się słowa Bartosza Kurka: „Ja pierdolę co za kutas włączył tą jebaną lampę?!”

~~~~~~~~~~~~~~

Wróciłam! Cieszycie się? ;) Ja cieszę się z tego, że wróciłam idealnie na mecz :D Chociaż mój bilans po tych dwóch meczach prezentuję się znacznie gorzej niż bilans siatkarzy… Nie mogę ruszać kciukami (dlatego pisanie tego rozdziału tyle mi zajęło), skręciłam kostkę,  zdarłam gardło i pokłóciłam się z tatą (śmiał się w piątek z naszych, musiałam!)

Dziękuję Wam bardzo za 4 tys. wyświetleń ;D Mam dla Was pewną niespodziankę KLIK! (jeśli nie działa to postaram się to naprawić, bo z moim komputerem jak na razie przegrywam) Mam nadzieję, że Wam się podoba i jeśli się uda, to przy następnym poście będzie jeszcze coś innego :P
Odpowiadając na pytania Agaty Frąckowiak zadane pod 11 rozdziałem:
* mój wiek to 15 lat i 164 dni :P

* mieszkam (patrząc na mapę) nad Warszawą xD

* wygląd? KLIK!

* charakter: pełna przeciwności, wredna ale jednocześnie przejmująca się losem innych, zamknięta w sobie, zbyt emocjonalnie podchodząca do wszystkiego, uczuciowo rozdrobniona na piasek

A odpowiedź na pytanie Darii Poland to: Magda będzie z Maćkiem… mieszkać, spacerować, rozmawiać :P A czy będzie coś więcej to moja słodka tajemnica ;)
Pozdrawiam serdecznie ;*
P.S. Mam nadzieję, że nie zabijecie mnie za te zakończenia ;D

P.S.2 Tym razem proszę o pomoc TUTAJ z góry dziękuję :)